Hier zijn we weer!

Ondertussen hebben we weer ’t een en’t ander meegemaakt,

zaterdag heeft Ariane de bevalling gedaan van een moeder die nog maar 28 weken zwanger was, het meisje werd geboren en woog 1.6kg. We verschoten allebei nogal, en ariane heeft zich meteen ontfermd over het kleine meisje. Ze ging naar de “neonato” wat niet te vergelijken valt met onze neonato’s. Het zijn zo van die houten bakken met een lamp onder (die ook niet voorverwarmd worden) Dus het baby’tje werd in een koude incubator gelegd met een warmwaterkruik… De zusters trokken zich er niet veel van aan, wij begonnen direct op te zoeken hoe we haar zoveel mogelijk kansen konden geven. Toen we een voedingsschema hadden opgesteld, heeft Ariane meegeholpen bij de moeder om manueel te kolven, want de eerste melk is de belangrijkste! Dus hadden we een maagsonde gestoken en haar om de 2uur gevoed, maar toen we ’s avonds in ons ziekenhuiskamertje zaten te werken voor school, gebeurde hetgeen wat we eigenlijk wel hadden verwacht… Mister Otto, de mannelijke vroedvrouw was haar aan het reanimeren maar ze is er niet doorgekomen… Hier waren we toch allebei effe van aangedaan, vooral omdat Ariane zich zo had ontfermd over het kleintje. Maar zoals de zusters hier zeggen… it’s all up to god!

Op zondag morgen was het mass, onze eerste afrikaanse mis. En het zal er één zijn om te onthouden! Op weg naar de kerk kwamen we de Sister Xaveria die met de woorden “when you bend over, I can see your bottom!” ons terugstuurde om iets langer aan te doen. In de mis aangekomen was er zeker 1000 man en allemaal echt op z’n Afrikaans me zoveel ritme in hun lijf staan die daar allemaal te shaken before God Allmighty! En te zingen, echt wel een heel ervaring van maar liefst 3 uur lang!

Voor de rest heeft een zondag hier niet veel te betekenen want dan zetten de nonnen het internet en de elektriciteit af. Dus op de PC werken ging al niet. Dan zijn we ’s avonds maar met de motseklet door de broesch en bananeplantages naar een lokaal ‘discotheekje’ gegaan. Ook daarvan kunnen de westerse mannen nog wel een lesje van leren want God, they know how to dance!

Vandaag werden we op “audiëntie” geroepen bij de hoofdzuster. When you go to Rome, you have to life like the Romans. Daarmee wou ze zeggen dat we ons moesten kleden als Afrikaanse vrouwen en dus geen uitdagende kleren mochten aan doen. I would like you to wear long pants. (dus daar zaten we met onze rokken tot op de knieën en amper broeken in de kast thuis) Da is hier echt wel nie normaal, die regeren hier alles, het water, internet, elektriciteit, if the sisters want it like that, it will be like that!

Dus wij als brave westerlingen zullen maar in het gareel lopen! ;-)

Lots of love