Zaterdag: Lancering van de 50ste verjaardag

Zaterdag wilden we naar Bamenda gaan om onze nieuwe Hollandse buren wegwijs te maken in the big city. Maar toen de Matron hier 's avonds op visite kwam en ik onze plannen meedeelde, zei ze dat dat absoluut niet kon. Want op zaterdag werd de start van het 50ste verjaardagsjaar van het ziekenhuis gevierd. Iedereen moest aanwezig zijn!

Dus hebben we zaterdagmorgen geholpen met brood snijden, salades maken, afwassen,... tot om 9 uur de lanceringsmis begon. Er stonden overal tentjes op het plein van het ziekenhuis en daar werd de mis gehouden. Zoals altijd werden wij bij de elitegroep gezet, dik tegen onze goesting, want wij zouden veel liever bij het gewone volk zitten. Maarja als de Matron het zo wilt... dan gebeurt het zo!

Na de mis was het etenstijd, al het personeel had samengewerkt om een heerlijk buffet samen te stellen, waar wij ons mochten aanzetten... het heeft ons gesmaakt!

Zondag: Lake Niosk

Elke zondag gaan we met veel plezier naar the first Mass (om 6 AM) maar deze zondag zijn we na de hostie vertrokken want Abdou kwam ons halen om 7 uur om naar Lake Niosk te gaan. 3 uur lang hebben we op zijn brommerke gezeten op very bumpy roads! Dan moesten we een uur stappen tussen rotsen, over beken, door velden, over bergen, tussen de koeien én hun stieren met heel erg grote horens, tot we aan het prachtige Lake Niosk aankwamen. Den Abdou schoot direct zijn broek uit... tot onze grote verbazing had hij nog een lange broek onderaan en sprong het water in. Wij volgden meteen, maar dan met broek) het was heerlijk verfrissend! De zon brandde maar toch moesten we snel terugkeren want net na de middag begint het hier te regenen en de wegen zijn dan veel te glad om met de brommer te rijden. Dus haastten we ons terug naar de brommer... het was een helse wandeling, altijd maar bergop, en den Abdou dieje ne shortcut wou nemen, maar verkeerd wandelde... er is nen hoop afgezweet! Maar we waren blij dat we de brommer bereikten, spijtig genoeg waren er nog stukken waar we moesten stappen omdat het te moeilijk was met de brommer. De wegen waren barslecht, door al de stenen vlogen we telkens naar boven, we hingen meer in de lucht dan dat we zaten. We kunnen nu toch maar zeggen dat we op Afrikaanse grond van de grond geweest zijn! Maar God was nog redelijk goed gezind, het is pas beginnen regenen toen we op de verharde weg waren.

Eens thuis gekomen zijn we snel de douche ingesprongen want we hadden afgesproken om Khaté Khaté te gaan eten bij Paul van het Labo. We kwamen binnen in zijn villa, ik was meteen helemaal de kluts kwijt. Het zag er heel Westers uit, Amerikaanse koelkasten, microgolf, zetels die heerlijk zaten,... pure luxe! Ariane heeft er ne goeie uitgekozen, én het is nog ne goeie kok ook want de Khaté Khaté was om de vingers van af te lekken! Dus Bernadette, ge kunt op uw twee oren slapen... ze maakt hier heel wijze beslissingen!

Na het eten zijn we der eentje gaan drinken in de Havanna Club. Wijn vloeide en het was gezellig. Maar laat konden we het niet maken want de volgende dag was het weer werkendag!